Milyonların arasından sıyrıldım

Sessizce ağladım, geceler boyu birbirinden ayırmadan.

Sessizce ağladım, milyonların içinden sıyrıldım. İçim paramparçayken milyonların içinden gülerek geçtim. Seni kötü bilmesinler diye. Okula makyaj yapıp gittim "Bu kız neden bu kadar bitik?" demesinler diye. Yine seni düşündüm! Kötü bilmesinler diye. Aksine tüm dünya bilir beni nasıl mutlu ettiğini. Seni nasıl sevdiğimi, seni her zerrene kadar nasıl ezberlediğimi...

Akşam iş çıkışı yanıma gelirken nasıl hazırlandığımı bilir annem. Hayret ederdi bana.

Sana bakışlarıma...

Sen büyük kaybettin. Ben çok üzüldüm belki ama kimse sana bu kadar sadık kalıp beklemeyecek. Benim sana inandığım kadar inanmayacak kimse. "Ben senden gittim oğlum." Ama sen de gideceksin başkalarından. Alışamadıklarından. Alıştığını sandıklarından...

Sen elinde tutacaksın onları. Ben gittim oğlum. Ben bittim. Ben kafayı yedim. Sana inanmışlığıma bittim. Ben bıraktım, ben çektim acısını. Yandım. Sana inanmışlığıma yandım. Geri dönmeyişine değil. Kendini haklı çıkarmak için bana bağırmalarına değil. Beni, benim seni sevdiğim kadar sevmeyişine de değil. İnan bana, sana güvenmişliğime yandım. Kendimi harcadığıma yandım. Değmeyen bir adam için küle dönüştüğüme yandım. Ben kendime acıdım oğlum. Ben bittiysem eğer yine kendime bittim. Sana değil. Senin için değil... Çünkü gördüm ki insanlar değişmiyor. Buna ben de dahil. Ben mutluysam eğer yine kendime mutluyum. Ben çok çabaladım oğlum. Alışabilmek için çok cebelleştim. Dayandım çok şeye. Katlandım yine kendim için. Bunun adı bencillikse eğer ben bencilin en alasıyım. Ben kendimi kazandım oğlum. Belki ben çok can çekiştim ama hala sana bir iyilik yapıp, senin için dua ediyorum. Artık gönlümde bittin aşkların en güzeli. Bu sefer sen büyük kaybettin, canımın en içi...