Sen hariç

8 ay geçti aşkların en güzeli. Bırakmaya mecbur kalışımın, kalmaya çabanın olmayışının 8. ayındayız. Zor geçiyor zaman. Unutulmuyor çoğu şey. Fakat bir tek sesini hatırlayamıyorum. Müthiş bir sesin vardı. Akılda kalıcı... Ama sesin bile unutuluyor aşkların en güzeli. Kayboluyor bazı şeyler. İstemezdim ki böyle olmasını. Kirpiklerini unutmuyorum mesela. Çok uzunlardı, onlara aşıktım ben. Çok boktan zamanlar geçirdim aşkların en güzeli. Sen olsaydın eğer onları dert bilmezdim. Unuttururdun çünkü sen. İyi geliyordun bana bunu biliyorsun zaten. Ben onca boktan işlerle uğraşırken sen yoktun ve benim sana çok ihtiyacım vardı. Canım acıyor biliyor musun? Özlüyorum. Çünkü gülmekten ağladığımda akan rimelimi kimse silemiyor. Sinemaya gidemiyorum sevgilim. Latte içemiyorum. Gülerken bazen bir anda aklıma geliyorsun ve günümü rezil ediyorum. Bu gece de şişti gözlerim aşkların en güzeli. Daha kaç kere yaşayacağım bunu sen yokken? Ben de bilmiyorum. Ölüm bu kadar acı vermezdi. Yaşıyor oluşun en büyük acı bana. Çünkü hayattasın ve ben yanında olamıyorum. Çok zor bilmiyorsun. Oysa ki sen orada gülünce ben burada mutlu oluyorum. "Ne güzel!" diyorum. Benim canım aşkım kendine gelmiş... Toparlanmış. Yeni çevre edinmiş. Mutlu! Gül sevgilim sen. Hep gül. Sana bu yakışıyor. Üzülme sakın. Bak ben de yeni yeni kendime geliyorum. 8 ayda 12 kilo aldım aşkların en güzeli. Hoşuna giderdi benim kilo alışım. Sen gidince 10 kilo vermiştim. Sonra kaybettiklerimi geri kazanmaya başladım.
 Sen hariç...